Mandu en verder

Woensdag 11 november zijn we om 8 uur opgestaan en hebben we om half 9 ontbeten. Om half 10 zijn we te voet naar het dorp gegaan om verschillende tempels en gebouwen te bezichtigen. Zo hebben we de Jahaz Mahal gezien, een paleis in de vorm van een schip, en de Hindola Mahal, het zwaaiende paleis. Ook zijn we bij de tombe van Khan Hoshang geweest, welke op de Taj Mahal lijkt, en bij de Jama Masjid, een enorme moskee. Vanaf 14.00 regende het de hele dag - dat was minder. Rond 15.00 zijn we daarom maar naar het internetcafe gegaan. Er stond 1 oude computer in een klein hokje. De stroom viel 2x uit, maar we kregen wel gratis thee als troost.
In het hotel hebben we nog wat lekkere chippies gegeten (ze hebben hier ook Lays naturel, alleen in andere verpakking). Het leek even alsof we weer thuis waren ;)
Omdat de regen steeds erger werd hebben we helaas weer in het hotel gegeten. Dat begint een beetje te vervelen omdat het menu in ieder hotel hetzelfde is (het zijn allemaal hotels van de tourist corporation van de staat). Omdat het de 11e van de 11e was hebben we natuurlijk ook nog wat vastelaovesnummers gezongen ;) De hotelkamer had btw ook een coole glow-in-the-dark sterrenhemel die we vaak zagen omdat de stroom constant uit viel.

Donderdag 12 november. We hebben heel slecht geslapen omdat we om 02.00 wakker zijn geworden van een rat! Deze knaagde aan de slaapkamerdeur en aan een kaars in de kamer. We dachten eerst dat het een aap was die buiten zat en ons bang wilde maken :p (er zaten wel veel apen namelijk). Toen we om half 6 het licht aandeden zagen we dat het een rat was (Lau zag het, Suus had haar lenzen niet in). Snel hebben we ome Ber om hulp gevraagd. Hij zag de rat toen in de airco verdwijnen; toen hij deze aanzette kwam er allemaal kaarsvet uit dat de rat had verzameld. We zijn meteen naar de kamer van ome Ber en Claudie gegaan. Na het ontbijt vertrokken we om half 8. Toen we 2 medewerkers van het hotel van de rat vertelden, reageerden ze alleen heel droog met 'ok!'. NIET OK DUS!
Rond half 10 kwamen we aan in Maheshwar. Onze kamers waren nog niet vrij omdat het nog zo vroeg was, dus we zijn toen eerst naar een tempel gelopen en naar de ghats langs de Narmada-rivier. Lau ging er op de foto met een Indiase baby - dat is ondertussen een gewoonte geworden ;) Mannen in onderbroeken die zich aan het wassen waren in de rivier riepen dat ze op de foto wilden :s We hebben vriendelijk geweigerd :p
Hierna hebben we het imposante Holkar Dynasty Fort bekeken, dat uit verschillende tempels bestond en een omtrek van 1,5 km had. Hier lag ook de Rewa Society waar we mooie sjaals van katoen en zijde hebben gekocht. Ook hebben we gekeken in de weverij, waar vriendelijke oudere vrouwen werkten. Maheshwar staat in heel India bekend om de schitterende sari's die er met de hand worden gemaakt.
We zijn gaan lunchen in Labboos Cafe met een schattig binnenhoftuintje, waar het lekker rustig en mooi was (zie je niet vaak in India, een rustig eettentje :p) Hier hebben we grilled toast met cheese vegs gegeten. Het was zo lekker dat we afspraken met de kok om er 's avonds weer te komen eten. Via de ghats zijn we naar twee tempels gelopen waarna we weer naar het hotel zijn gegaan om uit te rusten. Rond half 5 gingen we het dorp bezichtigen. Het is een gezellig klein dorpje met leuke huisjes en aardige mensen. Iedereen zegt hallo/namaste, en ze zijn helemaal niet opdringerig. We hebben er wat souvenirs gekocht en zijn rond half 7 weer bij Labbooos gaan eten. Als toetje kregen we gefrituurde bananen, heel erg lekker!! Terug in het hotel vindt Lau een gekko op de kamer: lijkt op een hagedis, maar is niet gevaarlijk, wel eng. Ze eten de muggen op, dat is wel een fijne bijkomstigheid! Toch gilde Lau het uit en rende weer naar de kamer van ome Ber en Claudie ;)

Vrijdag 13 november. Na een onbijt met ei vertrekken we rond 8 uur naar Omkareshwar, een eiland in de Narmada-rivier. Onderweg zien we nog een groep nomaden. Na aankomst gaan we het dorpje in naar de Shri Omkar Mandhata-tempel. Hier komen veel hindoes heen, al eeuwenlang, om eer te betonen aan Shiva. Het dorp is alleen te bereiken via 2 hoge voetbruggen en via een bootje. Wij gingen eerst met het bootje. We mochten de tempel in (schoenen weer uit natuurlijk). Teveel sadhu's (heilige mannen) spraken ons aan om puja te doen (dan bidden ze voor jou en je familie en krijg je allemaal poederstippen op je gezicht). We waren gelukkig al in Ujjain gezegend :p In de tempel mochten we water over een beeld van Shiva gooien - Lau smeet het er over heen, wat niet helemaal de bedoeling was...
Het was heel warm en benauwd toen we door het dorpje liepen. Constant spraken sadhu's en zwervers ons aan. Toen we langs de kraampjes liepen viel er ook nog bijna een muisje op Lau! Het gleed van het zeil van een kraampje af. Hoeveel beesten zullen we nog tegenkomen?? We hebben wat gedronken in een cafeetje en zijn daarna terug naar het hotel gegaan voor een 'complimentary' lunch aangeboden door de manager. Rond 3 uur gingen we weer terug naar het eiland om daar een route langs verschillende tempels te lopen. Omdat het echt te warm en benauwd was zijn we niet heel ver gegaan. Toen het ook nog eens keihard begon te regenen, zijn we naar een restaurant gegaan, Ganesh Guesthouse, om wat te eten. Hier had je een mooi uitzicht over het eiland met de lichtjes en de bootjes. Ook hier viel de stroom weer uit, maar dankzij het bundelen van onze spirituele krachten sprongen de lampen even later weer aan. Ook terug in het hotel viel de stroom weer uit. Gelukkig hebben we de zaklamp altijd binnen handbereik en hebben we binnen een paar seconden dus weer licht (tot verbazing van de Indiers :p).

Zaterdag 14 november zijn we om 7 uur opgestaan, en na een karig ontbijt (geen eieren omdat het hotel veganistisch is :s) vertrokken we om 8 uur. Suus vond by the way nog een megakakkerlak langs haar bed...
We gingen naar Burhanpur. Onderweg hebben we een veemarkt bezocht: veel koeien, schapen, geiten, mensen en stront! Echt te goor voor woorden. Iedere stap die je zette was in de stront. Zoveel stront hadden wij vieren bij elkaar nog nooit gezien! Zelfs de weg naar de veemarkt toe lag vol met stront (en niet alleen van dieren: het bleek het lokale toilet te zijn). In India is een groot gebrek aan openbare toiletten en mensen doen overal hun behoefte. Dit zorgt voor veel interessante momenten: poepende kindjes langs het perron waar jij ook met je koffer langs moet. Ook langs de weg zien we alleen maar plassende en poepende mensen... Het is natuurlijk erg vies, maar het ergste is dat hierdoor ook het drinkwater helemaal vervuild wordt.
Ook zagen we onderweg weer een groep nomaden met heel veel schaapjes. De kleine kinderen en lammetjes zaten in een zak over de rug van het paard (zie de foto op de space van Suus!) Heel schattig. Rond half 12 kwamen we in Burhanpur aan, waar we de Jama Masjid bezochten. Het is een drukke en chaotische stad, met veel modder door de regen. Er wonen overwegend moslims. Door de straten reden veel paarden met karretjes. We hebben een hele lekkere lassi gedronken in een cafeetje. Rond 2 uur vertrokken we naar Ajanta. Langs de weg hebben we nog een bananenplantage bekeken en hebben we gezien hoe katoen op een truck werd geladen (zie foto :p). Zoals altijd trokken we veel aandacht - deze keer waren het dronken Indiers die wat vervelend begonnen te doen. We gingen snel weer in de auto zitten en reden door naar Ajanta waar we om half 5 aankwamen. In het hotel werd geen reservering op onze naam gevonden waardoor we een halfuur moesten wachten. Ineens kwam een Indier met een fax met de naam van Claudie aanrennen waarop stond dat wij de best treatment possible moesten krijgen (dat had Koning Aap geregeld). We kregen dus ineens het beste huisje van het park. We zijn het dorp nog ingelopen. Er was niks te zien en het was er heel erg arm. We zijn weer in het hotel gaan eten - Suus zag hier een rat naar de keuken rennen (gelukkig pas toen we het eten op hadden ;)). 's Avonds viel de stroom weer uit, vervelend als je net op de wc zit!

Zondag 15 november vertrokken we rond half 9 naar de grotten van Ajanta, welke behoren tot de belangrijkste bezienswaardigheden van heel India, en ook op de UNESCO Werelderfgoedlijst staan. In deze boeddhistische grotten zijn prachtige muurschilderingen en beelden te vinden. De grotten liggen in de vorm van een halve maan in een diepe kloof. Er zijn ongeveer 30 grottempels in de wand (met de hand!) uitgehouwen. Met een gammele bus reden we vanaf de parkeerplaats naar de grotten. Het was heel erg mooi! De schilderingen zijn redelijk bewaard gebleven, maar wij vonden de beelden eigenlijk het interessantst. Helaas waren ook hier weer irritante jongens die ongevraagd foto's van ons maakten met hun mobieltjes. Toen we er iets van zeiden spraken ze ineens geen Engels meer.
Rond 1 uur gingen we met de bus terug en hebben we nog wat souvenirshops bekeken. Suus kocht een boeddhabeeldje, waarna een verkoper Lau zeker een kilometer volgde om haar een kettinkje aan te smeren ('No thank you' 'Please Madam I make special price for you' 'No thank you' 'Please Madam nice necklace no?' en dat een kwartier lang). Hij maakte zelfs de autodeur open en negeerde onze chauffeur. Suus wist er wel raad mee en deed de deuren op slot.
Vervolgens reden we naar Aurangabad, waar we in een heel chic hotel zaten, met nieuwe gerenoveerde kamers. De wc was zelfs nog nooit gebruikt, en Lau ontdekte al snel dat de wc ook niet was aangesloten. We moesten dus doorspoelen met een emmer water ;) We hadden verder een flatscreen en een mooi uitzicht over de stad. Toen we op internet wilden viel de stroom weer uit - uiteindelijk konden we wel nog een halfuur internetten. Hierna gingen we met een toektoek naar een Chinees restaurant met een lilliputter in een glitterpakje die de deur voor de gasten open hield - hij kwam zelf niet boven de klink uit dus heel effectief was het niet omdat hij de gasten die van buiten kwamen niet aan komen lopen. In het restaurant zaten de rijke Indiers: dat kun je zien aan hun omtrek. Zij lieten zich hun eten opscheppen door de bediendes ('nee nog wat rijst, en nog ietsje meer saus, nog wat groente erbij...'). De bediendes werden als slaafjes behandeld.
Met de toektoek gingen we na het eten in de stromende regen weer terug naar het hotel.

Maandag 16 november vertrokken we rond half 9 naar de grotten van Ellora. Na een kwartier rijden werden we aangehouden door een Indier op een motor. We reden op een priveweg (denken we) waarvoor we belasting moesten betalen (15 rps). De Indier zag echter blanken in de wagen en wilde 160 rps hebben: hoezo corrupt! Onze chauffeur werd kwaad en ging uit de auto om met de man te praten. We moesten ineens mee naar het hoofdkwartier (een shithuisje van niks langs de weg). Hier stapte de chauffeur weer uit en weigerde nog steeds de 160 rps te betalen. Hierdoor moesten we naar het politiebureau gaan. De Indier op de motor beval ons onder het rijden echter weer om te stoppen en liet de chauffeur 100 rps betalen. Blijkbaar was hiermee de zaak opgelost want we konden verder rijden. Nogal onbegrijpelijk allemaal maar leuk was het niet en onze chauffeur kreeg er helemaal slechte zin van. Het duurde een halfuur voordat we weer goed en wel onderweg waren. Rond 10 uur kwamen we aan in Ellora waar het regende. Gelukkig konden we met de auto naar de grotten rijden en hoefde we geen paraplu te huren (inventieve Indiers!). We begonnen bij de jaintempels. Ze waren heel mooi: gedetailleerd met de hand uitgehakt (wat een werk!). We love jaintempels! (niet de jains, die zijn een beetje eng met hun mondkapjes) Daarna gingen we naar de Kailasanatha-tempel, een hindoetempel, de mooiste van de Ellora-groep. De tempel is uitgehouwen door 7000 arbeiders over een periode van 150 jaar en is een enorm complex. Vervolgens hebben we de andere hindoe- en boeddhistische grotten bekeken. Dat al deze tempels zo dicht bij elkaar staan getuigt wel van religieuze tolerantie in die tijd.
Rond 2 uur reden we naar het fort van Daulatabad. Na wat foto's te hebben gemaakt (we waren te moe om 2 uur naar boven te lopen) reden we terug naar Aurangabad. Daar bezochten we nog de Bibi-Ka-Maqbara, een mini-Taj Mahal, en de Panchakki, een waterfabriek waar meel werd gemalen met behulp van water (pani = water, chakki = bron) met een ingenieuze constructie. Vrouwen mochten hier niet in de tombe van een soefi-heilige, terwijl dat eigenlijk het enige interessante was. We mochten wel in de deuropening kijken...
Vervolgens gingen we terug naar het hotel vanuit waar we met een toektoek naar de Big Bazaar, een supermarkt, reden. Het was heel leuk om weer eens te winkelen in een normale winkel zonder te hoeven onderhandelen over de prijs :p Met chippies, Frooti en souvenirs reden we terug naar het hotel. We maakten gebruik van de roomservice en keken tv. Om negen uur werden we met de auto naar het station gebracht voor de trein naar Hyderabad. Op het station staarde iedereen naar ons. We hielden twee mannen voor de gek door te doen alsof er achter hun iets heel interessants gebeurde - meteen draaiden ze zich om om te kijken wat we bedoelden. Ze trapten er nog drie keer in, blijkbaar gaat het gezegde van de ezel en de steen in India niet echt op. De mannen konden er wel om lachen.
De trein had 10 minuten vertraging en we moesten er lang wachten omdat we sowieso al een uur te vroeg waren. Toen de trein er eindelijk was renden hordes Indiers ons voorbij en begon het geduw en getrek om binnen te komen. Deze mensen hadden geen vaste plaats, in tegenstelling tot ons. Rond 11 uur vertrok de slaaptrein en maakten we onze bedjes op om te gaan slapen. In de trein kregen we een pakketje met lakens, een handdoekje, een klein kussentje en een deken. Het was eenzelfde soort trein als de vorige: 2 banken tegenover elkaar waar normaal 6 zitplaatsen zijn, die 's nachts fungeren als bedden. Boven die twee banken zijn nog 2x2 uitklapbedden. Wij deelden de coupe met twee Indiers, die gelukkig bovenin wilden liggen (de krapste plaatsen). Met moeite klommen Lau en Suus op de middelste bedjes (weinig ruimte). Deze bedjes zijn niet gemaakt voor westerlingen: erg kort en krap allemaal! Onze voeten staken nog een stukje het gangpad in. Suus sliep erg slecht omdat er mensen aan haar voeten zaten als ze langsliepen, omdat het koud was door de airco (die niet kon worden uitgezet), omdat iedereen bleef langslopen, omdat de conducteur midden in de nacht langskwam, omdat mobieletjes in de coupe een paar keer hard afgingen, en omdat de twee dames aan de andere kant van het gangpad snurkten als... de Nederlandse mannen :p Lau had haar oordopjes in en wil vanaf nu alleen nog maar met de trein reizen.

Dinsdag 17 november kwamen we om 09.30 aan in Hyderabad, een megastad met 7 miljoen inwoners. We werden opgehaald door onze nieuwe chauffeur en naar het htoel gebracht. Suus sliep daar bij terwijl Lau de kleren waste (verschil moet er zijn). Rond 1 uur gingen we lunchen in de buurt, waarna we met de toektoek een halfuur moesten rijden om in het stadscentrum te komen. We moesten met 4 man achterin, wat niet erg comfy was - wisten wij veel dat het een halfuur zou duren! We bezochten de Charminar (een triomfboog uit 1593) welke we ook beklommen. Helaas regende het weer (echt, net Nederland). Natgeregend liepen we over de Laad Bazaar, een drukke markt. We gingen ook naar de Mecca Masjid, een ven de grootste moskeeen ter wereld. We mochten niet naar binnen met onze rugzak, maar er was geen kluisje om de rugzak achter te laten. De oplossing was dus volgens de bewaker om 1 persoon buiten te laten wachten met de rugzak terwijl de andere 3 de moskee bekeken. Lekker sociaal zeg. Dat deden we dus niet, en liepen door naar de Jami Masjid, een moskee van niks :p zeker vergeleken met de enorme moskee van een paar minuten eerder. Met de toektoek wilden we nog naar een ander gebouw, maar de chauffeur bracht ons naar de verkeerde plaats. Vermoeiend, zeker als het weer ook nog zo slecht blijft. We zijn toen maar terug naar het hotel gegaan. Het was wel een horrorrit omdat we 2x bijna een ongeluk hadden. Eerst reed de chauffeur bijna 2 Indiers aan (ze konden nog net opzij springen) en even later ontweek hij op een paar millimeter na de zijkant van een auto. We zetten ons al schrap voor de botsing die gelukkig niet volgde. Van dit alles moesten we tot 5 uur uitrusten, daarna gingen we eten en hebben we de foto's op internet gezet.

Woensdag 18 november vertrokken we om 9 uur naar het Golconda Fort, 11 km buiten Hyderabad. Dit fort ligt op een 120 meter hoge heuvel. Binnen de muren staan veel ruines. Het fort is bekend om zijn opmerkelijke akoestiek. We kwamen Golconda binnen via de Fateh Darwaza (overwinningspoort met enorme ijzeren punten om bestormingen van olifantencavaleries te voorkomen). We liepen naar de Durbar Hall (troonkamer) op de heuveltop met een paviljoen op het dak. Vanuit hier had je een mooi uitzicht over Hyderabad en over het fort. Ook waaide het er lekker (het was erg warm en benauwd). Via een trap van 200 treden liepen we terug naar beneden, langs koninklijke baden, bassins en overblijfselen van tuinen. Het was erg mooi. Rond 12 uur gingen we naar de Qutb Shahi-tombes van vorsten van de Qutb Shahi-dyanstie. Zeven tombes stonden midden in tuinen met kanalen en vijvers. De vorsten lieten de tombes nog tijdens hun eigen leven bouwen. Er was een koninklijk funerair bad waarin de vorsten ritueel werden gewassen voordat zij werden begraven. Rond 2 uur reden we terug naar het hotel en lunchten we bij een cafeetjes in de buurt. We gingen met zn tween met een toektoek naar het City Centre Shopping Mall. Hier hebben we leuke en goedkope boeken gekocht. Freaky was wel dat we bij de ingang door een detectiepoortje moesten en dat onze tas werd gecontrolleerd. Dit is vanwege de terrorismedreiging. Hier zijn ze erg bang voor in de grote steden. We gingen ook nog naar een andere boekenwinkel, maar hier konden we niks leuks vinden. Om half 7 hadden we afgesproken met ome Ber en Claudie bij het Waterfront restaurant. Om 6 uur namen we dus een toektoek erheen - dat was tenminste het plan. Van de acht chauffeurs die we aanspraken kende er geen een het restaurant. Met veel moeite kwamen we terug in ons eigen hotel. Op een briefje hadden we de naam van het restaurant geschreven. De jongens van het hotel haalden een toektoek voor ons die ons naar het restaurant zou brengen. Maar ook deze chauffeur wist niet waar het lag. Onderweg vroegen we een aardig meisje om hulp die inlichtingen belde en aan de chauffeur uitlegde waar het lag. Om kwart over 7 kwamen we eindelijk op de plaats van bestemming aan. Als beloning voor deze horrorrit gingen we naar de Mac! Suus mocht eigenlijk niet naar binnen met haar tas - twee Indiers gingen heel erg moeilijk doen. We werden in een hokje gefouilleerd. De tas moesten we maar ergens achterlaten zeiden ze. Na veel gedoe konden we uiteindelijk toch naar binnen om te eten. Nog nooit zoveel moeite gedaan voor de Mac, maar het was het echt waard.
Na het eten liepen we nog door een winkelcentrum waarna we 45 minuten terug moesten lopen naar het hotel (wel sneller dan de heenreis dus).

Donderdag 19 november: de lift werkt niet, dus we moeten 5 trappen naar beneden lopen met onze koffers. Bij het ontbijt blijkt dat ze hier geen eieren kunnen bakken: tegenvaller! Bij de deur is onze chauffeur nergens te bekennen. Hij komt 25 minuten te laat aanzetten. Om 8 uur rijden we eindelijk naar Bijapur. Onderweg stoppen we nog bij een veemarkt. Hier zien we ook veel vrouwen van de stammen van het platteland, met grote neusringen. Ook dragen ze traditionele kleding, erg leuk om te zien!
Als we om 4 uur in Bijapur aankomen rijden we meteen door naar de Gol Gumbaz, de grootste islamitische graftombe ter wereld met op 1 na grootste koepel (alleen die van de Sint Pieter in Rome is groter). In de whispering gallery (onder de koepel) worden we gek van het geschreeuw van de Indiase kinderen: het geluid wordt tien keer herhaald.
Een nieuwe methode om jongens die ongevraagd foto's maken aan te pakken is om ze geld te vragen voor iedere foto die ze maken (wat we dan aan de bedelaars kunnen geven). De stamvrouwen doen het ook, dus waarom wij niet? De Indiase jongens waarbij we deze methode toepassen staan er beduusd bij te kijken; de Indiase meisjes vinden het wel amusant en lachen zich dood als wij de jongens achtervolgen voor het geld. Wij vermaken ons ook goed :p
Terug bij het htoel genieten we nog van een mooie zonsondergang op het dak. We eten heerlijk in het hotel en gaan dan na een lange dag reizen slapen.

Groetjes Suus en Lau!