Khajuraho en verder
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Suzanne en Laurie
11 November 2009 | India, Māndu
Nadat we ons vorige reisverslag hebben getypt in Khajuraho zijn we wat gaan eten bij de Blue sky op het dakterras met uitzicht op de tempels van Khajuraho. In het dorp werden we aangeklampt door iedere verkoper, ze waren echt wanhopig! Iedereen kwam op ons af en een paar jongens vroegen aan de oom van Suus of ze met ons mochten daten. Dat hebben we natuurlijk geweigerd :p We zijn snel terug gelopen naar ons resort (met zwembad :p) en hebben nog een zelfgemaakte cocktail gedronken.
Donderdag 5 november hebben we om half 8 ontbeten. Rond 8 uur gingen we het dorp in om te tempels van de westelijke groep te bezichtigen. We moesten overal onze schoenen uit doen voordat we de tempels in gingen. Gevolg: lekker zwarte voetjes op het eind van de dag. De tempels staan trouwens bekend om de afbeeldingen van de kama sutra. Maar er waren ook dagelijkse bezigheden op afgebeeld zoals vrouwen die zich opmaakten en die met kinderen knuffelden. Het was erg warm, de zon scheen fel. Tussen de tempels liep een klein lief hondje dat ons volgde. Ook waren er veel mooie vlinders. Die zitten hier trouwens overal veel, alleen is het lastig een foto van ze te maken omdat ze nauwelijks op de bloemetjes blijven zitten. Ook zagen we een vrouwtje dat de tempels met een ragebol aan het poetsen was, grappig gezicht.
's Middags hebben we gegeten bij de Swiss sisters. Suus wilde een sandwich, maar de ober zei: 'Sorry no bread today'. Toen hebben we toch Indiaas gegeten.
Vervolgens zijn we in fietsriksja's maar de oostelijke groep gegaan. Wij hadden een oud dun opaatje die ons moest fietsen. We gingen heel langzaam en opa moest vaker afstappen om ons te duwen :s Zijn we echt zo zwaar?! Bij de oostelijke groep waren Jaintempels te bezichtigen. Jains mogen van hun geloof geen beestjes doodmaken en dragen vaak mondkapjes om te voorkomen dat ze vliegjes inslikken. Ook mogen ze nauwelijks wat eten. Geen vlees, eieren, groenten... Ze hebben trouwens ook een bezempje bij zich om de beestjes mee aan de kant te vegen zodat ze die niet dood trappen.
Hierna gingen we terug naar het hotel om te relaxen in het zwembad. Om half 7 namen we een riksja naar het dorp om de foto's op internet te zetten. Onderweg zagen we een vallende ster! Maar we vergaten om een wens te doen :s Het lukte niet om de foto's online te zetten (bleh wat een hel is dat internet hier zeg!). We zijn toen maar gaan eten bij de Swiss sisters. Daarna kocht Lau een kleedje en bij een ander winkeltje nog 3 kleinere kleedjes. Lau heeft ze helemaal uitgeknepen, waarschijnlijk hebben ze er niet veel aan verdiend :p Om 10 uur gingen we terug naar het hotel en hebben daar op internet gezeten om de foto's erop te zetten. Dat lukte gelukkig wel hoewel het een stuk duurder was hier.
Vrijdag 6 november vertrekken we na het ontbijt rond 8.45 uur richting Satna waar we om 12.30 uur de trein moeten hebben naar Piparia. We komen 2 uur te vroeg aan in Satna en besluiten even door de stad te lopen. Ook drinken we wat en zitten we op een 'terrasje' (4 gore plastic stoelen in het stof). Om half 1 zou de trein gaan, maar dat wordt uiteindelijk 3 kwartier later (later blijkt dat we nog geluk hebben omdat de groep Nederlanders die hier ook zit een dag eerder 5 uur vertraging had!). In de trein hebben we een sleeperwagon. Dit betekent dat er 6 bedjes aan de wand hangen (overdag kunnen ze worden ingeklapt zodat er 6 mensen kunnen zitten). Als we binnen komen zijn onze plaatsen allemaal bezet door een Indiase familie met 2 slapende kindjes en 1 slaafje (zielig meisje dat alles moet doen voor ze). Claudie stuurt ze opzij omdat wij betaald hebben voor de plaatsen (en ook nog aan het raam, als je niet aan het raam zit is het super boring in de trein omdat je dan niks kunt zien (kleine raampjes en donker hol)). Uiteindelijk gaan de Indiers na een half uur pas aan de kant en kunnen we eindelijk op onze plaatsen gaan zitten. De man probeert Suus dan nog 5 keer over te halen dat zij opschuift zodat er nog 1 Indier zowat bij haar op schoot kan zitten. Daar doen we dus niet aan mee :p De treinreis duurde 5 uur. Onderweg hebben we nog even uit de openstaande deur gehangen omdat je daar meer kon zien dan in de trein zelf. Onderweg werden we trouwens de hele tijd aangestaard door de hele coupe. Vooral 1 jongen (pas getrouwd en met zijn vrouw op reis) keek aan 1 stuk door: leuk voor zijn vrouw... Lau moest in de trein naar de wc. Dat is net wat je in India niet moet doen, naar de wc in de trein dus. Het is een eng gat in de vloer waar je boven moet gaan hangen terwijl de trein met 80 km/u rijdt over een niet erg soepele rails. Lau was bang voor een spoorwissel want dan zou ze waarschijnlijk zelf in het gat zijn gevallen.
Rond 7 uur kwamen we aan op het station in Piparia. We werden opgewacht door een man waarna de jeep kwam die ons naar Pachmari moest brengen. De man wilde niet omlopen naar de overkant van het perron waardoor we met onze zware tassen over de rails moesten lopen :s Dat is dus ook de laatste keer dat we dat deden want Lau heeft hierbij een gat in der broek opgelopen toen ze het perron moest opklimmen (ze hebben hier geen trapjes). De jeep bracht ons in 1,5 uur naar Pachmari, een hillstation. Het was een slingeringe weg door de bergen met afgronden en haarspeldbochten. De chauffeur reed erg hard en kon voor geen meter schakelen (we dachten dat de auto het ieder moment kon begeven). Verder was het pikkedonker (is het als de zon rond half 6 onder gaat) en was er maar 1 weghelft. We zijn toch veilig boven gekomen om half 9. In ons hotel was een reunie aan de gang van Indiers die in 1973 geneeskunde hadden gestudeerd aan een universiteit in de buurt. We werden uitgenodigd om het feest bij te wonen en stortten ons meteen op de drankjes en frietjes :p Er kwamen een paar dokters (met pak en Nike gympies er onder) met ons praten en we hebben nog naar klassieke Indiase muziek geluisterd. Ze zeiden dat de beste muzikant van India er speelde. Nja geloven we dat? Ze zeggen hier namelijk zo veel :p
Zaterdag 7 november hebben we om half 9 ontbeten en zijn we om half 10 met een jeep naar Mahadeo gereden. Weer een slingerweg door de bergen met haarspeldbochten, afgronden enz. soms reden we zelfs langs de weg omdat de berm beter te berijden was dan de weg zelf. Vanuit Mahadeo liepen we naar Chauragarh, de heilige schrijn van Shiva, gelegen op de top van de hoogste berg van het Pachmari plateau. Dit is een pelgrimsroute. Dat betekent dus afzien :p De wandeltocht was erg zwaar omdat het heel warm was en we natuurlijk weer op het midden van de dag aan het lopen waren (de chauffeur wilde niet eerder rijden). Er waren steile trappen en losliggende stenen en Indiers om ons heen die allemaal aandacht moesten hebben. Boven waren veel apen die je vanalles probeerden af te pakken (vooral plastic zakjes): eng! Het uitzicht was wel erg mooi. We kwamen een Indische leraar met zijn klasje tegen die Claudie probeerde over te halen drinken te kopen voor de kinderen (20 man) omdat ze zelf weinig geld hadden. Eerst dacht ze nog dat hij aardig wilde kletsen, maar hij had dus toch een andere bedoeling. Op de weg en ook langs de weg lag veel rotzooi. Dat is hier trouwens overal. De mensen gooien alles gewoon op straat, dat is normaal. De koeien en geiten eten zelfs uit de afvalhopen.
Een groot gedeelte liep er een hondje met ons mee naar boven die ook de top heeft bereikt. Er zitten veel zwerfhondjes hier, maar ze doen eigenlijk niks. Ze zijn vooral zielig en zoeken gezelschap. Bovenop de berg was een tempel met duizenden drietanden die pelgrims hadden meegenomen voor Shiva. De afdaling was ook weer zwaar door de hitte. We hebben rustig aan gedaan. De kinderen van het klasje wilden weer allemaal op de foto. Beneden zijn we nog naar een grot gegaan. Het water druppelde van het plafond en lag op de grond. We moesten weer onze schoenen uit doen en op blote voeten rondlopen. Uitkijken op de gladde stenen dus! Vervolgens hebben we nog wat gedronken langs de weg. Toen we bij de jeep stonden kwam er een aap op Suus af die haar flesje cola uit de hand rukte. Het ging erg snel en toen Suus het door had zat de aap al in de boom. Gelukkig liet hij het flesje vallen. De apen hier zijn heel brutaal. Ze pakken wat ze kunnen pakken. Op de terugweg zijn we nog gestopt bij een uitzichtpunt. Ook hebben we naar de zonsondergang gekeken. Op een rots stonden 100den Indiers te duwen om er wat van te zien. Toen we terug naar het hotel reden moesten de jongens zich weer uitsloven en bleven ze met hun motors toeterend achter ons rijden. In het hotel hadden we geen water en later viel de stroom ook nog uit. De reunie was nog steeds bezig en toen zijn we in de tuin naar het gebeuren gaan kijken. Er was een andere band en betere muziek. Ook hebben we in de tuin ons avondeten gegeten. Met kaarslicht moesten we ons reisverslag schrijven omdat er nog steeds geen stroom was.
Zondag 8 november moesten we om half 6 opstaan. Een ober kwam ons toen ook thee brengen omdat we niet konden ontbijten zo vroeg. We hebben slecht geslapen door de muziek van het reuniefeest, die ging tot 2 uur door. We waren dus allemaal heel erg moe. Om 6 uur vertrokken we naar Sanchi. Onderweg stopten we bij Bhimbetka waar grotschilderingen uit de Steentijd waren te zijn. Dit was erg leuk om te zien. We gingen hier ook ergens wat eten en drinken. De chauffeur (die we al zeker 1,5 week hebben) is heel schattig want hij kwam ons vragen of het goed was als hij even 10 minuten ergens anders wat ging eten. Het restaurant waar wij zaten is namelijk te duur voor de gewone Indier, terwijl het eten maar 30 rps kost. Bij de grotten werden we gefotografeerd door een jongen en meisje. Toen we op ze afliepen en vroegen of we de foto mochten zien beweerden ze dat ze geen foto hadden gemaakt. Uiteindelijk lieten ze de foto toch zien. We worden steeds vaker ongevraagd gefotografeerd met camera's en mobieltjes. Dat is niet leuk meer als het 50 keer op 1 dag gebeurt. Dan voel je je net een aapje in de dierentuin. Bij de grotten waren trouwens ook aapjes :p
In Sanchi was het hotel simpel, hadden we gore lakens en handdoeken (die hebben we trouwens meestal omdat er vaak geen wasmachines zijn en vlekken er met de handwas hier blijkbaar niet uitgaan). De stoepa van Sanchi hebben we 's middags bekeken. Dit is een koepel waarin een relikwie van Boeddha wordt bewaard. Hieromheen staan 4 poorten en een omheining. Het was erg mooi, maar omdat het zondag was waren er hordes schoolkinderen die ons allemaal fotografeerden, zelfs door de omheining van de stoepa heen. Heel erg irritant. Zeker op een dag dat je erg moe bent van alles en dit er nog bij komt. Omdat we moe waren hebben we gegeten in het hotel en zijn we daarna gaan slapen.
Maandag 9 november moesten we weer vroeg opstaan, om half 7. Om half 8 vertrokken we van Sanchi naar Ujjain. Onderweg stopten we in Bhopal, waar we het monument voor de gasexplosie in de jaren 80 bekeken en waar we ook een van de grootste moskeeen in India bezochten, de Taj-ul Masjid. Hier werden kleine moslimjongetjes gehersenspoeld, ze zaten allemaal als zombies op dezelfde manier naar voren en achteren de bewegen terwijl ze de koran lazen. Een beetje freaky. We liepen langs de verschillende klasjes en een paar jongetjes maakten gore gebaren naar ons: niet erg moslimachtig! Wat zal Allah daar van vinden?
Onderweg zijn we ook gestopt bij een nomadengroep langs de weg. Zij hadden honderden schapen en lammetjes en trokken rond door India met de hele familie. Ze kwamen uit Rajastan en de mannen droegen mooie rode tulbanden. Een vrouw bood ons water aan maar dat kun je hier absoluut niet drinken, dus moesten we vriendelijk nee zeggen, wat voor hun toch eigenlijk een belediging is. We hebben er veel foto's gemaakt van de mannen en de vrouwen en kinderen en de lammetjes. Claudie en Ber hebben ze toen 15 knuffeltjes gegeven die ze hadden meegenomen uit Nederland. Deze mensen hadden namelijk helemaal niks, zelfs niet een dak boven hun hoofd. Ze sliepen op gammele bedjes in de open lucht.
Om 3 uur kwamen we in Ujjain aan, waar we de Mahakaleshwara-tempel hebben bezocht. Hier was net een ceremonie bezig, een Shivabeeld werd met bloemen versierd door de stad gedragen. Binnen werden we gezegend en hebben we Afrikaantjes geofferd. Ook kregen we een rood-geel bandje omgebonden dat je moet omhouden totdat het eraf valt voor geluk. Een bruidegom met paard en bandwagen wilde met ons op de foto. Ook een baby moest met ons op de foto omdat wij geluk brengen. Er waren ook veel zwerfkindjes die achter ons aan liepen voor geld. Ze raakten ons overal aan en tikten op onze voeten als teken van respect. Na de tempel zijn we naar de Ram Ghat gegaan. Dit zijn de trappen bij de rivier waar de Indiers zich wassen. Ook hier was weer een ceremonie bezig. Ze gooiden ook met een soort bommetjes die heel hard knalden. Was wel freaky. Vervolgens zijn we naar het hotel gegaan om te eten. We hadden een super mooie kamer met een grote tv, waarnaar we nog even hebben gekeken. Daarna zijn we gaan slapen omdat we weer heel erg moe waren van het vroege opstaan en het lange reizen.
Dinsdag 10 november zijn we om 7 uur opgestaan en vertrokken we van Ujjain naar Mandu. Onderweg zijn we gestopt voor thee, Limca (soort Bitter Lemon) en Sprite. We trokken zoals gewoonlijk weer veel bekijks. De afgelopen dagen reisden we in de staat Madya Pradesh. Deze is heel erg arm en dat is ook goed te zien aan de mensen, de huizen en de winkeltjes langs de weg. In Dahr vonden we een verborgen bassin dat helemaal begroeid was. Jammer dat het niet werd onderhouden, want dan zouden er zeker meer toeristen naar komen kijken. Dat is trouwens het geval met heel veel monumenten hier. Er wordt nauwelijks wat aan gedaan en ze liggen er dan ook vervallen bij. We zagen ook een schattig kalfje en een puppy. Die zien we trouwens erg veel de laatste tijd. Zielige hondjes die broodmager zijn en langs de weg liggen in de zon. Om 13.00 uur komen we aan in ons resort in Mandu. We hebben een klein huisje langs het meer, dat is wel schattig. Helaas ligt het zwembad droog hoewel er na vandaag en gister waarschijnlijk genoeg regenwater in zit om erin te zwemmen. Het regent vandaag namelijk al bijna de hele dag wat erg uitzonderlijk is voor deze periode van het jaar. Gisteren was het ook een bewolkte dag met wat minder regen. Het is nu zo'n 25 graden met een fris windje. Lijkt een beetje op de Nederlandse zomer :p
Mandu is een klein arm plaatsje. Gisteren wilden we eigenlijk al op internet, maar toen was er geen stroom. Vandaag gelukkig wel, hoewel de stroom net ook weer 10 minuten uitviel. We zijn dus al bijna 2 uur bezig met het typen van dit verhaal. Maar het regent en we hebben niet veel andere dingen te doen omdat we zowat alles hebben gezien hier.
Donderdag 5 november hebben we om half 8 ontbeten. Rond 8 uur gingen we het dorp in om te tempels van de westelijke groep te bezichtigen. We moesten overal onze schoenen uit doen voordat we de tempels in gingen. Gevolg: lekker zwarte voetjes op het eind van de dag. De tempels staan trouwens bekend om de afbeeldingen van de kama sutra. Maar er waren ook dagelijkse bezigheden op afgebeeld zoals vrouwen die zich opmaakten en die met kinderen knuffelden. Het was erg warm, de zon scheen fel. Tussen de tempels liep een klein lief hondje dat ons volgde. Ook waren er veel mooie vlinders. Die zitten hier trouwens overal veel, alleen is het lastig een foto van ze te maken omdat ze nauwelijks op de bloemetjes blijven zitten. Ook zagen we een vrouwtje dat de tempels met een ragebol aan het poetsen was, grappig gezicht.
's Middags hebben we gegeten bij de Swiss sisters. Suus wilde een sandwich, maar de ober zei: 'Sorry no bread today'. Toen hebben we toch Indiaas gegeten.
Vervolgens zijn we in fietsriksja's maar de oostelijke groep gegaan. Wij hadden een oud dun opaatje die ons moest fietsen. We gingen heel langzaam en opa moest vaker afstappen om ons te duwen :s Zijn we echt zo zwaar?! Bij de oostelijke groep waren Jaintempels te bezichtigen. Jains mogen van hun geloof geen beestjes doodmaken en dragen vaak mondkapjes om te voorkomen dat ze vliegjes inslikken. Ook mogen ze nauwelijks wat eten. Geen vlees, eieren, groenten... Ze hebben trouwens ook een bezempje bij zich om de beestjes mee aan de kant te vegen zodat ze die niet dood trappen.
Hierna gingen we terug naar het hotel om te relaxen in het zwembad. Om half 7 namen we een riksja naar het dorp om de foto's op internet te zetten. Onderweg zagen we een vallende ster! Maar we vergaten om een wens te doen :s Het lukte niet om de foto's online te zetten (bleh wat een hel is dat internet hier zeg!). We zijn toen maar gaan eten bij de Swiss sisters. Daarna kocht Lau een kleedje en bij een ander winkeltje nog 3 kleinere kleedjes. Lau heeft ze helemaal uitgeknepen, waarschijnlijk hebben ze er niet veel aan verdiend :p Om 10 uur gingen we terug naar het hotel en hebben daar op internet gezeten om de foto's erop te zetten. Dat lukte gelukkig wel hoewel het een stuk duurder was hier.
Vrijdag 6 november vertrekken we na het ontbijt rond 8.45 uur richting Satna waar we om 12.30 uur de trein moeten hebben naar Piparia. We komen 2 uur te vroeg aan in Satna en besluiten even door de stad te lopen. Ook drinken we wat en zitten we op een 'terrasje' (4 gore plastic stoelen in het stof). Om half 1 zou de trein gaan, maar dat wordt uiteindelijk 3 kwartier later (later blijkt dat we nog geluk hebben omdat de groep Nederlanders die hier ook zit een dag eerder 5 uur vertraging had!). In de trein hebben we een sleeperwagon. Dit betekent dat er 6 bedjes aan de wand hangen (overdag kunnen ze worden ingeklapt zodat er 6 mensen kunnen zitten). Als we binnen komen zijn onze plaatsen allemaal bezet door een Indiase familie met 2 slapende kindjes en 1 slaafje (zielig meisje dat alles moet doen voor ze). Claudie stuurt ze opzij omdat wij betaald hebben voor de plaatsen (en ook nog aan het raam, als je niet aan het raam zit is het super boring in de trein omdat je dan niks kunt zien (kleine raampjes en donker hol)). Uiteindelijk gaan de Indiers na een half uur pas aan de kant en kunnen we eindelijk op onze plaatsen gaan zitten. De man probeert Suus dan nog 5 keer over te halen dat zij opschuift zodat er nog 1 Indier zowat bij haar op schoot kan zitten. Daar doen we dus niet aan mee :p De treinreis duurde 5 uur. Onderweg hebben we nog even uit de openstaande deur gehangen omdat je daar meer kon zien dan in de trein zelf. Onderweg werden we trouwens de hele tijd aangestaard door de hele coupe. Vooral 1 jongen (pas getrouwd en met zijn vrouw op reis) keek aan 1 stuk door: leuk voor zijn vrouw... Lau moest in de trein naar de wc. Dat is net wat je in India niet moet doen, naar de wc in de trein dus. Het is een eng gat in de vloer waar je boven moet gaan hangen terwijl de trein met 80 km/u rijdt over een niet erg soepele rails. Lau was bang voor een spoorwissel want dan zou ze waarschijnlijk zelf in het gat zijn gevallen.
Rond 7 uur kwamen we aan op het station in Piparia. We werden opgewacht door een man waarna de jeep kwam die ons naar Pachmari moest brengen. De man wilde niet omlopen naar de overkant van het perron waardoor we met onze zware tassen over de rails moesten lopen :s Dat is dus ook de laatste keer dat we dat deden want Lau heeft hierbij een gat in der broek opgelopen toen ze het perron moest opklimmen (ze hebben hier geen trapjes). De jeep bracht ons in 1,5 uur naar Pachmari, een hillstation. Het was een slingeringe weg door de bergen met afgronden en haarspeldbochten. De chauffeur reed erg hard en kon voor geen meter schakelen (we dachten dat de auto het ieder moment kon begeven). Verder was het pikkedonker (is het als de zon rond half 6 onder gaat) en was er maar 1 weghelft. We zijn toch veilig boven gekomen om half 9. In ons hotel was een reunie aan de gang van Indiers die in 1973 geneeskunde hadden gestudeerd aan een universiteit in de buurt. We werden uitgenodigd om het feest bij te wonen en stortten ons meteen op de drankjes en frietjes :p Er kwamen een paar dokters (met pak en Nike gympies er onder) met ons praten en we hebben nog naar klassieke Indiase muziek geluisterd. Ze zeiden dat de beste muzikant van India er speelde. Nja geloven we dat? Ze zeggen hier namelijk zo veel :p
Zaterdag 7 november hebben we om half 9 ontbeten en zijn we om half 10 met een jeep naar Mahadeo gereden. Weer een slingerweg door de bergen met haarspeldbochten, afgronden enz. soms reden we zelfs langs de weg omdat de berm beter te berijden was dan de weg zelf. Vanuit Mahadeo liepen we naar Chauragarh, de heilige schrijn van Shiva, gelegen op de top van de hoogste berg van het Pachmari plateau. Dit is een pelgrimsroute. Dat betekent dus afzien :p De wandeltocht was erg zwaar omdat het heel warm was en we natuurlijk weer op het midden van de dag aan het lopen waren (de chauffeur wilde niet eerder rijden). Er waren steile trappen en losliggende stenen en Indiers om ons heen die allemaal aandacht moesten hebben. Boven waren veel apen die je vanalles probeerden af te pakken (vooral plastic zakjes): eng! Het uitzicht was wel erg mooi. We kwamen een Indische leraar met zijn klasje tegen die Claudie probeerde over te halen drinken te kopen voor de kinderen (20 man) omdat ze zelf weinig geld hadden. Eerst dacht ze nog dat hij aardig wilde kletsen, maar hij had dus toch een andere bedoeling. Op de weg en ook langs de weg lag veel rotzooi. Dat is hier trouwens overal. De mensen gooien alles gewoon op straat, dat is normaal. De koeien en geiten eten zelfs uit de afvalhopen.
Een groot gedeelte liep er een hondje met ons mee naar boven die ook de top heeft bereikt. Er zitten veel zwerfhondjes hier, maar ze doen eigenlijk niks. Ze zijn vooral zielig en zoeken gezelschap. Bovenop de berg was een tempel met duizenden drietanden die pelgrims hadden meegenomen voor Shiva. De afdaling was ook weer zwaar door de hitte. We hebben rustig aan gedaan. De kinderen van het klasje wilden weer allemaal op de foto. Beneden zijn we nog naar een grot gegaan. Het water druppelde van het plafond en lag op de grond. We moesten weer onze schoenen uit doen en op blote voeten rondlopen. Uitkijken op de gladde stenen dus! Vervolgens hebben we nog wat gedronken langs de weg. Toen we bij de jeep stonden kwam er een aap op Suus af die haar flesje cola uit de hand rukte. Het ging erg snel en toen Suus het door had zat de aap al in de boom. Gelukkig liet hij het flesje vallen. De apen hier zijn heel brutaal. Ze pakken wat ze kunnen pakken. Op de terugweg zijn we nog gestopt bij een uitzichtpunt. Ook hebben we naar de zonsondergang gekeken. Op een rots stonden 100den Indiers te duwen om er wat van te zien. Toen we terug naar het hotel reden moesten de jongens zich weer uitsloven en bleven ze met hun motors toeterend achter ons rijden. In het hotel hadden we geen water en later viel de stroom ook nog uit. De reunie was nog steeds bezig en toen zijn we in de tuin naar het gebeuren gaan kijken. Er was een andere band en betere muziek. Ook hebben we in de tuin ons avondeten gegeten. Met kaarslicht moesten we ons reisverslag schrijven omdat er nog steeds geen stroom was.
Zondag 8 november moesten we om half 6 opstaan. Een ober kwam ons toen ook thee brengen omdat we niet konden ontbijten zo vroeg. We hebben slecht geslapen door de muziek van het reuniefeest, die ging tot 2 uur door. We waren dus allemaal heel erg moe. Om 6 uur vertrokken we naar Sanchi. Onderweg stopten we bij Bhimbetka waar grotschilderingen uit de Steentijd waren te zijn. Dit was erg leuk om te zien. We gingen hier ook ergens wat eten en drinken. De chauffeur (die we al zeker 1,5 week hebben) is heel schattig want hij kwam ons vragen of het goed was als hij even 10 minuten ergens anders wat ging eten. Het restaurant waar wij zaten is namelijk te duur voor de gewone Indier, terwijl het eten maar 30 rps kost. Bij de grotten werden we gefotografeerd door een jongen en meisje. Toen we op ze afliepen en vroegen of we de foto mochten zien beweerden ze dat ze geen foto hadden gemaakt. Uiteindelijk lieten ze de foto toch zien. We worden steeds vaker ongevraagd gefotografeerd met camera's en mobieltjes. Dat is niet leuk meer als het 50 keer op 1 dag gebeurt. Dan voel je je net een aapje in de dierentuin. Bij de grotten waren trouwens ook aapjes :p
In Sanchi was het hotel simpel, hadden we gore lakens en handdoeken (die hebben we trouwens meestal omdat er vaak geen wasmachines zijn en vlekken er met de handwas hier blijkbaar niet uitgaan). De stoepa van Sanchi hebben we 's middags bekeken. Dit is een koepel waarin een relikwie van Boeddha wordt bewaard. Hieromheen staan 4 poorten en een omheining. Het was erg mooi, maar omdat het zondag was waren er hordes schoolkinderen die ons allemaal fotografeerden, zelfs door de omheining van de stoepa heen. Heel erg irritant. Zeker op een dag dat je erg moe bent van alles en dit er nog bij komt. Omdat we moe waren hebben we gegeten in het hotel en zijn we daarna gaan slapen.
Maandag 9 november moesten we weer vroeg opstaan, om half 7. Om half 8 vertrokken we van Sanchi naar Ujjain. Onderweg stopten we in Bhopal, waar we het monument voor de gasexplosie in de jaren 80 bekeken en waar we ook een van de grootste moskeeen in India bezochten, de Taj-ul Masjid. Hier werden kleine moslimjongetjes gehersenspoeld, ze zaten allemaal als zombies op dezelfde manier naar voren en achteren de bewegen terwijl ze de koran lazen. Een beetje freaky. We liepen langs de verschillende klasjes en een paar jongetjes maakten gore gebaren naar ons: niet erg moslimachtig! Wat zal Allah daar van vinden?
Onderweg zijn we ook gestopt bij een nomadengroep langs de weg. Zij hadden honderden schapen en lammetjes en trokken rond door India met de hele familie. Ze kwamen uit Rajastan en de mannen droegen mooie rode tulbanden. Een vrouw bood ons water aan maar dat kun je hier absoluut niet drinken, dus moesten we vriendelijk nee zeggen, wat voor hun toch eigenlijk een belediging is. We hebben er veel foto's gemaakt van de mannen en de vrouwen en kinderen en de lammetjes. Claudie en Ber hebben ze toen 15 knuffeltjes gegeven die ze hadden meegenomen uit Nederland. Deze mensen hadden namelijk helemaal niks, zelfs niet een dak boven hun hoofd. Ze sliepen op gammele bedjes in de open lucht.
Om 3 uur kwamen we in Ujjain aan, waar we de Mahakaleshwara-tempel hebben bezocht. Hier was net een ceremonie bezig, een Shivabeeld werd met bloemen versierd door de stad gedragen. Binnen werden we gezegend en hebben we Afrikaantjes geofferd. Ook kregen we een rood-geel bandje omgebonden dat je moet omhouden totdat het eraf valt voor geluk. Een bruidegom met paard en bandwagen wilde met ons op de foto. Ook een baby moest met ons op de foto omdat wij geluk brengen. Er waren ook veel zwerfkindjes die achter ons aan liepen voor geld. Ze raakten ons overal aan en tikten op onze voeten als teken van respect. Na de tempel zijn we naar de Ram Ghat gegaan. Dit zijn de trappen bij de rivier waar de Indiers zich wassen. Ook hier was weer een ceremonie bezig. Ze gooiden ook met een soort bommetjes die heel hard knalden. Was wel freaky. Vervolgens zijn we naar het hotel gegaan om te eten. We hadden een super mooie kamer met een grote tv, waarnaar we nog even hebben gekeken. Daarna zijn we gaan slapen omdat we weer heel erg moe waren van het vroege opstaan en het lange reizen.
Dinsdag 10 november zijn we om 7 uur opgestaan en vertrokken we van Ujjain naar Mandu. Onderweg zijn we gestopt voor thee, Limca (soort Bitter Lemon) en Sprite. We trokken zoals gewoonlijk weer veel bekijks. De afgelopen dagen reisden we in de staat Madya Pradesh. Deze is heel erg arm en dat is ook goed te zien aan de mensen, de huizen en de winkeltjes langs de weg. In Dahr vonden we een verborgen bassin dat helemaal begroeid was. Jammer dat het niet werd onderhouden, want dan zouden er zeker meer toeristen naar komen kijken. Dat is trouwens het geval met heel veel monumenten hier. Er wordt nauwelijks wat aan gedaan en ze liggen er dan ook vervallen bij. We zagen ook een schattig kalfje en een puppy. Die zien we trouwens erg veel de laatste tijd. Zielige hondjes die broodmager zijn en langs de weg liggen in de zon. Om 13.00 uur komen we aan in ons resort in Mandu. We hebben een klein huisje langs het meer, dat is wel schattig. Helaas ligt het zwembad droog hoewel er na vandaag en gister waarschijnlijk genoeg regenwater in zit om erin te zwemmen. Het regent vandaag namelijk al bijna de hele dag wat erg uitzonderlijk is voor deze periode van het jaar. Gisteren was het ook een bewolkte dag met wat minder regen. Het is nu zo'n 25 graden met een fris windje. Lijkt een beetje op de Nederlandse zomer :p
Mandu is een klein arm plaatsje. Gisteren wilden we eigenlijk al op internet, maar toen was er geen stroom. Vandaag gelukkig wel, hoewel de stroom net ook weer 10 minuten uitviel. We zijn dus al bijna 2 uur bezig met het typen van dit verhaal. Maar het regent en we hebben niet veel andere dingen te doen omdat we zowat alles hebben gezien hier.
-
11 November 2009 - 11:44
Frank:
Prachtige verhalen, dametjes! Ik zie het allemaal voor me gebeuren. Wat is er overigens mis met al dat bekijks? ook jullie hebben recht op your moments of fame ;).
Groeten vanuit Blerick! -
11 November 2009 - 11:56
Roxanne:
Wow, wat een lang verhaal zeg... Hoe kan het toch dat die indiërs allemaal zo arm zijn, maar wel allemaal een mobieltje of een fototoestel hebben om jullie mee te fotograferen?? Dat snap ik dan weer niet... Supercool dat jullie daar geluk brengen, dat zal ik onthouden voor hier... :)
Heel veel plezier nog!
Rox -
11 November 2009 - 12:36
Mady:
geweldig dat jullie alles zo gedetailleerd
beschrijven. Leuk voor ons en leuk voor later.
Jullie hebben dus echt het armbandje dat er vanzelf afvalt.
groetjes en geniet ze verder. -
11 November 2009 - 13:07
Peg:
heej suus en lau!!
Wat een verhaal zeg :p
Echt leuk wat jullie allemaal meemaken daar. Lijkt me idd wel irritant dat iedereen constant foto's van jullie maakt. Maar hoe kunnen die mensen een camera betalen als ze zo arm zijn?? Hebben ze zeker van toeristen gestolen :p
Ben benieuwd naar de andere foto's, jammer dat er hier maar 10 op kunnen..
Ben benieuwd naar het volgende verhaal.
xx peg -
11 November 2009 - 13:20
Els:
Het zou toch leuk zijn voor jullie chauffeur om samen een maaltijd te nuttigen. Ik wil wel als hoofdsponsor fungeren...
En mocht er nog een schoolklasje om drinken vragen.....
Groetjes,
Els (ondertussen toegetreden tot de Jains!) -
11 November 2009 - 13:24
Rosalie:
Echt weer een leuk verhaal om te lezen! Ik val van de ene verbazing in de andere...Máár als jullie nog een keer een leraar tegen komen die vraagt om het drinken van z'n klasje te bekostigen, sponsor ik ook wel ;) Ik snap wel dat je niet iedereen geld kunt gaan geven hoor, maar zoiets kun je toch niet weerstaan! -
11 November 2009 - 13:33
Els:
en ja... in vergelijking met het oude dunne opaatje van de foto (met die spillebeentjes), zijn jullie best wel zwaar :P
xx Els -
11 November 2009 - 17:38
Kim:
Hej, flink verhaal. Haha, worden er lekker veel foto's van jullie gemaakt, weten jullie ook hoe al die Indiërs zich voelen van al die foto's die de toeristen van hun maken ;).
Voor mij duurt het nog maar een week en dan ben ik ook weg, heb er ontzettend veel zin in, maar vind het ook wel spannend!
Jij veel plezier nog!
xx -
11 November 2009 - 19:31
Marloes:
Ik ben maar tot halverwege gekomen (wat een lap tekst zeg!), maar wil toch even een berichtje achterlaten om jullie een goed begin van het carnavalsseizoen te wensen: Vastelaovend same! -
12 November 2009 - 21:02
Martijn:
Hoi hoi,
Leuk verhaal wederom. Zoveel gedaan en gezien en wie weet er allemaal nog komen gaat. Ik ben benieuwd !
Groetjes, Martijn -
15 November 2009 - 13:43
Suus En Lau:
@ Peg en Rox: de allerarmsten hebben geen mobieltjes of camera's, maar veel mensen hebben wel een tv met schotel (eerste levensbehoefte :p). Blijkbaar zijn camera's en mobieltjes ook heel belangrijk. Meestal heeft in een groep 1 jongen een mobieltje. Maar het blijft idd raar!
@ Rosalie en Els: het klinkt misschien wel zielig, maar iedereen kan op openbare plaatsen wel gratis 'drinkwater' (voor ons dus niet drinkbaar :p) krijgen. Dus ze waren gewoon te lui om met flessen water naar boven te lopen (wat wij wel deden). Bovendien doen we iedere dag een goede daad door oudere bedelende vrouwen wat geld te geven (die krijgen van niemand wat en komen het moeilijkste aan geld, een pensioenregeling hebben ze niet en als een vrouw weduwe wordt, wordt ze aan haar lot overgelaten. De macht binnen de familie gaat dan door naar haar zoon, dus haar schoondochter mag dan bepalen wat er met oma gebeurt. En dat loopt vaak niet goed af. Kleine kinderen moet je eigenlijk geen geld geven omdat ze door hun ouders worden ingezet om te bedelen en zo niet naar school kunnen. Ze moeten sowieso alles weer afgeven dus je kunt ze nog beter een snoepje geven ofzo (wat we soms wel doen)). Oh en nog wat: iedereen is hier dun, alleen de rijken zijn dik, en veel getrouwde vrouwen want die worden door hun man volgepropt :p -
16 November 2009 - 12:58
Gwen:
heej suus en lau!!
wat ein leuke verhoale:D en de foto's zien ouk eg leuk en interessant!! bin beniejd noar de volgende;)en hald os op de huugte van wat der allemoal gebeurt he;) xx -
17 November 2009 - 18:46
Desirée:
Hey Suus en Laurie,
Poeh, wat een lange verhalen haha. Hebben jullie daar tijd voor? ;) Wel erg leuk om te lezen wat jullie daar bezig houdt! Gelukkig gaat alles goed! Hier in het regenachtige Baarlo ook! Geniet er nog van!
Groetjes, Desirée -
17 November 2009 - 20:08
Swami Alfons:
Hallo Globetrotters !
Wat een indrukwekkend verslag van jullie belevenissen ! In het eerste deel las ik vooral het nieuwe van deze wereldreis, maar in het tweede deel kwamen ook de wat mindere kanten van een groot land als India naar voren: het voortdurend gebedel, de ook wat slechtere huisvesting, de schrijnende tegenstelling tussen de indrukwekkende paleizenen en tempels aan de ene lant en de bittere, uitzichtloze armoede van een (groot) deel van de bevolking aan de andere kant.
Straks ga ik de foto's nog eens in alle rust bekijken.
Ik ben benieuwd naar die apen. Die lijken volgens mij veel op onze managers !
Swami Alfons
-
17 November 2009 - 22:51
Nanny:
Geweldig wat jullie allemaal meemaken! Prachtige dingen en ook de minder mooie, echt een verslag van een heel apart leven. voor ons tenminste, de indiërs vinden het waarschijnlijk gewoon en jullie zijn voor hen bijzonder. Gek hé onze wereld! Groetjes vanuit Halsteren. -
18 November 2009 - 13:39
Merijn:
Hey Lau en Suus,
Het bezoeken van wc's blijft een kwestie van survivelen :P, daar weet ik alles van. Dapper van je hoor.
Het klinkt werkelijk heel mooi en indrukwekkend. Helaas ben je nu de rich and femous, misschien dat iemand straks ook jouw foto heeft laten uitvergroten boven zijn bed hangen ;p.
Tot snel.
xMerx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
